فرقي نمي‌کند چه تعداد تحقيق درباره معايب تک فرزندي منتشر شود، در نهايت خانواده‌هايي هستند که تنها به يک فرزند بسنده مي‌کنند. برخي والدين دوست دارند فرزندان بيشتري داشته باشند اما از اين موضوع مطمئن نيستند. در ادامه اطلاعاتي درباره موضوع تک فرزندي در اختيار شما قرار مي‌دهيم و باورها و مسائل مختلف را به صورت «صحيح» و «غلط» بررسي مي‌کنيم. در ادامه همراه دانشگاه زندگي باشيد.
در اين مطلب؛ 8 سوال و باور درباره تک فرزندي مطرح و به آن‌ها پاسخ داده مي‌شود:
غلط. تقريباً هر بچه‌اي در زمان‌هاي خاصي فکر مي‌کند اهميتي بسيار زيادي در اين دنيا دارد و همه چيز براي او مهيا شده است. معني صحيح خودخواهي اين است «فقط به خودتان فکر کنيد و ديگران را ناديده بگيريد» در کل مي‌توان گفت بچه‌اي که نمي‌تواند ديدگاه ديگران را بپذيرد، خود خواه است. در برهه‌اي از زندگي، انرژي به پايين‌تر حد مي‌رسد، هورمون‌ها دچار تغييرات مي‌شوند يا از نظر فيزيکي دچار مشکلاتي مي‌شويم و ممکن است به نحوي رفتار کنيم که خودخواهانه به نظر برسد. در دوران نوجواني، همه والدين مي‌توانند انتظار داشته باشند که چنين رفتارهايي را از سوي فرزندشان شاهد باشند.
غلط. افراد حسود و پرخاشگر نوع جديدي از افراد نيستند و در گذشته هم وجود داشته‌اند. در سال 1986، روان‌شناسي به نام استنلي هال (اولين رئيس جامعه روان‌شناسي آمريکا) اعلام کرد که فقط کودکان چنين ويژگي‌هاي دارند و نتيجه گرفت: «تک فرزند بودن، چيزي مثل يک بيماري است.» متاسفانه اين باور در جامعه ماندگار شد و نسل به نسل آن را تکرار کردند و اکنون بسياري از افراد آن را مي‌پذيرند. در حاليکه اين نتيجه‌گيري غلط است.
صحيح. اين موضوع درست است چراکه تک فرزندان، بخاطر راهنمايي‌هاي والدين و عدم وابستگي به خواهر و برادر، معمولاً حس استقلال بيشتري دارند. اين موضوع توسط تحقيقات فراوان در اين زمينه، به اثبات رسيده است و مي‌توان گفت که اين بچه‌ها، در آينده مستقل‌تر خواهند بود و مي‌توانند آينده خود را بسازند.
غلط. خواهران و برادراني از سه کشور ايالات متحده آمريکا، آلمان و انگلستان در يک تحقيق، مورد بررسي قرار گرفتند. بر اساس اين تحقيقات مشخص شد که ترتيب به دنيا آمدن، تاثيري طولاني در ويژگي‌هاي شخصيتي افراد ندارد. به نظر مي‌رسد که ترتيب به دنيا آمدن در خانواده‌هاي پرجمعيت، از نظر ثبات احساسي و خلاقيت تفاوت چنداني ندارند.
غلط. بسياري از افراد فکر مي‌کنند، تک فرزندان بخاطر داشتن اوقات تنهايي بيشتر، از تخيلات خود استفاده مي‌کنند و دوستاني خيالي (غيرواقعي) براي خود مي‌سازند. اما يک متخصص در اين زمينه مي‌گويد که داشتن دوستان خيالي، بخشي از توسعه ذهني طبيعي و سالم فرد است.
ماريوري تيلور، پروفسور روان‌شناسي در دانشگاه اورگان و نويسنده کتاب Imaginary Companions and the Children Who Create Them (همراهان خيالي و بچه‌هايي که آن‌ها را مي‌سازند)، بچه‌هاي پيش دبستاني تا قبل از 7 سالگي را مورد بررسي قرار داد و متوجه شد که حدود 65 درصد از آن‌ها، براي خودشان دوستاني خيالي داشته‌اند. پروفسور تيلور همچنين درباره ديدگاه تک فرزندان و بچه‌هاي اول خانواده گفت: «موضوع ساختن دوستان خيالي، چيزي نيست که فقط در بچه‌هاي اول يا تک فرزندان ديده شود.»
او همچنين در کتابش اشاره کرده که اين موضوع ضرورتاً نشانه تنهايي يا اضطراب روان‌شناسانه نيست.
صحيح. در بحث تحصيلات و دستاوردها، معمولاً تک فرزندان و آن‌هايي که بچه اول خانواده محسوب مي‌شوند، موفق‌تر هستند. اين موضوع را مي‌توان با dilution theory توضيح داد. طبق اين نظريه، منابع والدين محدود هستند و وجود خواهر يا برادر باعث مصرف شدن اين منابع و کاهش آن‌ها مي‌شود. اگر همين منابع مالي و توجهات فقط براي يک فرزند باشد، شانس موفقيت بيشتر است.
غلط. رابطه خواهر و برادري در برخي خانواده‌ها، بسيار مثبت است و بزرگ‌ترها مي‌توانند به کوچک‌ترها در تحصيل و يادگيري کمک کنند. البته همه اين روابط، مثبت و آموزنده نيستند و گاهي ممکن است به رقابت و اختلاف نظر ختم شوند. در اين شرايط، والدين بايد به طور مداوم دخالت کنند و از آموزش و يادگيري هم خبري نيست. فقط اينکه خواهر و برادر براي يادگيري و تعامل لازم هستند، دليلي منطقي براي داشتن بچه‌هاي بيشتر محسوب نمي‌شود.
مسير زندگي خود را در دانشگاه زندگي پيدا کنيد
با ما در دانشگاه زندگي همراه شويد
درباره این سایت