داستان سخنراني، داستان پرماجرا و عجيبي است! تمام روزهاي قبل از اجرايي شدن سخنراني و تک تک لحظات اجراي سخنراني تمام تلاشمان را مي‌کنيم تا حداقل يک مخاطب لب به سخن بگشايد و اين وسط گفتگويي هر چند مختصر و حتي بي‌نتيجه شکل بگيرد؛ غافل از اين که وقتي تعداد زيادي از مخاطبان با هم شروع به صحبت و سوال پرسيدن مي‌کنند انگار فرمان سخنراني از دستمان رها شده است و ديگر قادر به کنترل جلسه نيستيم! مشکل بعدي زماني شروع مي‌شود که به اندازه تمام افرادي که به سخنراني ما توجه مي‌کنند، افرادي وجود دارند که سعي دارند در بي‌تفاوت‌ترين حالت ممکن به سر ببرند و با استفاده از موبايل يا وسايل مشابه، به سخنران نشان دهند که تنها در حال تحمل فضاي سخنراني هستند و هيچ تمايلي به گوش دادن ندارند! در چنين شرايطي چه به صورت فيزيکي و چه به صورت رواني شلوغي، همهمه و بي‌نظمي در سالن سخنراني و ذهن سخنران ايجاد مي‌شود که از هر جهت آزاردهنده است. به همين دليل است که سخنرانان در کنار هزار و يک نکته و ترفندي که در سخنراني ممکن است حائز اهميت باشند به دنبال راهي براي حفظ تمرکز و توجه مخاطبان هنگام همهمه و شلوغي در سالن سخنراني هستند.
اين حالت شلوغي و همهمه روي همه کساني که در سخنراني شرکت کرده‌اند تاثير مي‌گذارد. حتي کساني که سعي داشته‌اند به شما توجه نکنند، وقتي به آن‌ها مي‌نگريد به چشمان شما نگاه نکنند و بي‌تفاوت نسبت به تلاش شما براي به وادار کردن مخاطبان به تعامل، کارشان را ادامه دهند. در حالت ديگر ممکن است شما قرباني وضعيت شلوغي ناخواسته‌اي شويد که در سالن سخنراني رخ داده است و رفت و آمدهاي موجود باعث صحبت و همهمه شده است. در چنين موقعيتي باز هم همه چيز يکسان است و شما بايد به فکر راهي براي متمرکز کردن و جلب توجه مخاطبان به شکلي که اول سخنراني توجه مي‌کردند باشيد.
ما در دانشگاه زندگي بر اساس تجربيات شخصي و منابع معتبر سخنراني و فن بيان راهکار مناسبي براي رفع اين مشکل داريم. کافي است تا پايان همراه ما بمانيد.
به طور معمول نشستن به صورت غيرفعال و انجام دادن کاري به عنوان فعاليت دوم در حالي که در يک سخنراني حضور داريم مصداق بارز عدم توجه و تمرکز است. حتما در دانشگاه اين تجربه را داشته‌ايد و سعي داشته‌ايد زمان را با انجام کارهاي ديگري سپري کنيد. تنها راه متمرکز شدن در چنين شرايطي آن است که خودمان را مم به انجام کاري مرتبط با بحث کنيم. مثلا به يادداشت‌برداري بپردازيم.
به طور کلي ذهن بسته به علاقه، گرايش افراد و حس کنجکاوي مي‌تواند روي يک موضوع يا حتي چند موضوع متمرکز شود. اما در سخنراني به دليل طولاني بودن يا ادامه‌دار بودن بحث، هر لحظه امکان منحرف شدن حواس وجود دارد. به همين دليل است که تنها راه تمرکز کردن به صورت قطعي روي يک موضوع يا بحث را نوشتن به صورت همزمان مي‌دانند. حتي بدخط نوشتن اما يادداشت‌برداري از مطالب به افراد کمک مي‌کند و مانع از آن مي‌شود تا ذهن فرد از جلسه سخنراني به دنياي خيال پرواز کند!
طبق مطالعات انجام شده هميشه انجام يک فعاليت ثانويه به معناي حواس‌پرتي نيست؛ مثل همين نوشتن که به عنوان فعاليت ثانويه مي‌تواند مفيد واقع شود. اين نوشتن اکنون با توجه به پيشرفت‌هاي صورت گرفته مي‌تواند در لپ‌تاپ، داخل گوشي و تبلت انجام شود و بنابراين به عنوان يک سخنران و در مسير حفظ تمرکز و توجه مخاطبان هنگام همهمه و شلوغي در سالن سخنراني بايد بدانيد که مشغول شدن با موبايل هميشه به منزله بي‌توجهي به شما نيست!
براي خواندن مقالات فن بيان اينجا را کليک کنيد
www.daneshgahezendegi.com را کليک کنيد
درباره این سایت